Welkom op mijn blog.

Welkom op mijn blog. In 2014 ben ik begonnen met bloggen. Het maken van Bijbelstudies is voor mij belangrijk. Alleen horen en lezen beklijft niet. Het begrijpen gaat het beste door in het onderwerp te duiken en het op te schrijven. Ik besloot om het bestudeerde niet voor mezelf te houden maar te delen. De studies staan allemaal rechts op dit blog. Ze gaan over Bijbelse onderwerpen die mij aanspreken.

Verder probeer ik elke maand een blog te plaatsen. Zo'n stukje schrijf ik in eerste instantie voor het blad van de kerkelijke gemeenschap waar ik neer toe ga. Als het daar is verschenen deel ik het hier. Zo vang ik twee vliegen in één klap. De onderwerpen zijn uit Gods Woord, tijdschriften of gaan over persoonlijke gebeurtenissen en ervaringen. Ik nodig je uit om rond te snuffelen in mijn studies en je voordeel er mee te doen. Je mag ze gerust kopiëren of delen maar dan wel graag met vermelding van de bron. Succes met studeren. Het staat je vrij om te reageren.


maandag 1 mei 2023

Na Pasen.

Na Pasen.

De Paas boodschap werkt bij mij nog na. De Here Jezus hoefde gelukkig maar één keer gekruisigd te worden lees ik in Hebreeën 9: 12. Wij mogen dagelijks terugvallen op het volbracht werk van Christus.

De prediking van 1e paasdag sloot mooi aan bij de 40 dagen paas challenge. Wat mij in die prediking trof in de was de vraag of we het echt konden begrijpen. Dat was precies wat ik probeerde te doen, maar wat ik niet voor elkaar kreeg.

Ik lag een keer een poosje wakker en vroeg mij af waarom God de mensen, die bij het kruis van Christus hadden gestaan en hem bespot hadden, niet had verdelgd (zoals Hij dat deed in het OT). Was het niet lang genoeg geweest dat zij God en nu Zijn Zoon verwierpen? Maar nee, dat kon niet, want Vader en Zoon hadden samen afgesproken (Johannes 10) dat er een andere betere weg was. De onderste weg van verdragen en lijden. 

Het kwam bij mij binnen hoe onvoorstelbaar het is geweest dat De Christus die weg ging, als Zoon van de Allerhoogste. Wat een daad van Grote Liefde. Ik besefte even hoe ongelooflijk hoogmoedig wij mensen zijn. Ik las in: 

Jeremia 2: 27 Tegen een stuk hout zeggen ze: U bent mijn vader, en tegen een steen: U hebt mij gebaard, want Mij keren zij de nek toe en niet het gezicht, op het moment echter dat onheil hen treft, zeggen ze: Sta op en verlos ons.

God lijkt verdrietig en gekwetst over de afwijzing van de mensen. Als er iets gebeurt wat de mens niet zint dan wordt God, van wie men niets wil weten, ter verantwoording geroepen.

In heel Jeremia lees ik over groot verval bij het volk Israël. En dan kan ik zeggen dat God een wrede God is door het volk zo te laten lijden, maar het lijkt toch dat het eerder andersom is. Het volk is wreed en doet wrede dingen (Jeremia 7: 31) terwijl ze gezegend zouden kunnen worden als ze vertrouwden op God.

Ik denk dat dit ook voor onze tijd geld. Alhoewel vertrouwen op God niet inhoud dat er geen vervolging is, maar wel innerlijke vrede. Ik heb de film "Sabina" gezien. Een erg indrukwekkende film gebaseerd op waarheid, waarin je ziet dat Sabina de moordenaar van haar familie vergeeft. Dit kunnen mensen alleen omdat Christus ons voor is gegaan in het verdragen en vergeven van vervolging en bespotting.

 

Geen opmerkingen: