Ik ben benieuwd hoe het jullie vergaat, maar ik onthoud eigenlijk maar heel weinig van een preek. Daarom maak ik aantekeningen, zeker als het me aanspreekt. Dat gaat iets gemakkelijker als ik de preek beluister vanachter mijn laptop; even stop zetten, notities maken en verder luisteren. Een voordeel, vind ik.
Zo luisterde ik 23 april naar de preek van Ronald Lammers: “Tussen de liefde en de leegte”. En voor dit stukje raakte ik opnieuw geboeid door deze preek. Soms voel ik ook die leegte en wil ik telkens een nieuwe prikkel zoeken, vaak in de natuur.
Een mooie periode van liefde ervoer ik tijdens de kraamtijd van onze jongste kleinzoon. Maar dit ligt alweer twee maanden achter mij en de dingen van deze wereld komen gewoon weer op mij af, de hopeloosheid en leegte waarin onze kleinkinderen moeten opgroeien.
De Bijbel zegt het zo: Romeinen 8: 20, 21 20 Want de schepping is aan de zinloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar door hem die haar daaraan onderworpen heeft, 21 in de hoop dat ook de schepping zelf zal bevrijd worden van de slavernij van het verderf om te komen tot de vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God.
Ronald vertelde: Leegte is het plan van God. Leegte is het volledig zwak worden en doet verlangen. De bedoeling is dat we verlangen naar de juiste dingen, naar het kennen van Christus. Wat ik mag geloven is dat wanneer Christus in mij woont ik niet leeg ben.
Ook is het belangrijk om te weten dat De Gemeente het plan van God is. Ik hoef niet eindeloos te zoeken naar Gods plan met mijn leven.
En hoe nu verder? Ronald zei: “Wat je aandacht geeft groeit. Is dat de leegte of is dat Christus?” Ook ik wordt onwillekeurig geconfronteerd met veel onzin. Dan blijft alleen het gebed over en mag ik bidden voor een reikhalzend verlangen van de mensen naar God en en het openbaar worden van Zijn kinderen, en dat wij/ik aan die verwachting mogen voldoen.
