De natuur zingt.

Het is volop zomer. Het is heet en nu zijn we aan huis gekluisterd, niet vanwege een lockdown, maar vanwege de vochtige hitte. Gelukkig kan ik er ‘s morgens vroeg nog wel op uit. En ik zie de contouren van de herfst naderen. 

Er blijkt een site voor christelijke gedichten te zijn. Ik vond onderstaand gedicht gemaakt door Els Hengstman van Olst.  

Het sprak mij aan, juist omdat ik zo genieten kan van de vroege zomerochtenden in het bos.

 Ik heb het gedicht aangevuld met eigen gemaakte foto’s.

Frisse morgendauw bedekt de bloemen, druppeltjes water schitteren in de zon, ze fonkelen als diamanten, zoals het in Eden eens begon! De eerste toontjes van een merel                                        vullen de zomerochtend, puur en rein, mijn hart is vol aanbidding, zou het bij God ook zo zijn? Stilte heerst nog overal, alleen de vogels zingen, een loflied voor hun Schepper, voor ál Zijn zegeningen!

De samenkomsten zijn weer begonnen, alhoewel voorzichtig. Het is afwachten hoe de toekomst er uit ziet. Zolang wij niet samen kunnen zingen, is het gezang van vogels des te kostbaar. Zelfs het graan, de bergen en de heuvels schijnen, als je goed luistert, te zingen. Psalm 65: 14 De velden zijn bekleed met kudden, de dalen zijn bedekt met koren; zij juichen, ook zingen zij.             Jesaja 55: 12 Want in blijdschap zult gijlieden uittrekken, en met vrede voortgeleid worden; de bergen en heuvelen zullen geschal maken met vrolijk gezang voor uw aangezicht, en alle bomen des velds zullen de handen samenklappen. (SV)

We kunnen gelukkig altijd nog in ons hart zingen: Efeze 5: 19 en spreek onder elkaar met psalmen, lofzangen en geestelijke liederen, en zing voor de Heere en loof Hem in uw hart,