Mohamed Al Kaddour

In het blad: “De nieuwe KOERS” no3 heb ik een artikel gelezen over Mohamed Al Kaddour.

Deze Syrische Islamistische arts is tot geloof gekomen door een visioen, nadat hij heftig is gemarteld en in een cel van één bij één meter. Zijn levensgeschiedenis maakt diepe indruk op mij en ik wil dit met jullie delen. Ik citeer:

Licht

Maar diezelfde nacht heeft Mohamed een bijzondere ervaring. "In mijn cel heb ik het uitgeschreeuwd van de pijn. Mijn lijf barstte uit elkaar. Op een gegeven moment heb ik de profeet Jezus aangeroepen. Ik had ooit weleens het verhaal gehoord dat hij was gekruisigd. Daar moest ik aan denken die nacht. Hoe heeft hij dat volgehouden? Die vraag hield me bezig. In mijn wanhoop heb ik het uitgeschreeuwd naar hem. Zoiets als: ik weet niet hoe u het volgehouden hebt aan het kruis, maar mij lukt het niet." Op dat moment begint er in de hoek van zijn cel een klein lichtpuntje op te gloeien dat steeds groter wordt. Mohamed maakt met zijn hand een klein bolletje en beweegt zijn handen steeds verder uit elkaar. "Het licht was zoals het schijnsel van de maan, het werd steeds groter en opeens stapte er een helder verlichte persoon mijn cel binnen. In het lichtschijnsel zag ik opeens mezelf liggen op de grond, ik zag dat ik nog onder het bloed zat van het laatste verhoor. De persoon straalde een en al vriendelijk licht uit. Op de een of andere manier drong het diep tot me door dat dit Jezus zelf was. Ik kan niet uitleggen hoe. Ik wist het gewoon. Langzaam boog hij zich voorover en raakte met zijn hand mijn kapotte oog aan. Hij vroeg me vervolgens om op te staan, maar mijn hele lijf deed pijn. Het lukte me niet. Toen strekte hij zijn arm naar mij uit en trok me overeind zodat ik op mijn voeten stond. 'Leven mijn kinderen nog?' vroeg ik. 'De beul had gezegd dat ze die ook zouden pakken.'"

Dan wordt Mohamed aan de hand mee genomen en krijgt een visioen. "Ik keek naar binnen in mijn eigen huis, en ik begroette mijn dochter van vijf. Ze omhelsde me, het volgende moment zat ze heel ontspannen televisie te kijken. Met de benen dwars over de stoelleuning." Mohamed doet het voor. Als hij maanden later na zijn vrijlating thuiskomt, zal hij haar tot zijn grote verbijstering in precies dezelfde houding aantreffen voor de televisie, met haar benen dwars over de stoelleuning. Op dat moment in de cel ervaart hij dit beeld als een enorme opluchting. Direct daarna wordt hij vanuit zijn kleine gevangeniscel meegevoerd naar een weids landschap, een vergezicht dat rust en vrede uitstraalt. Dan verdwijnt het licht, en wordt het weer donker in zijn cel. Maar iets van de vrede die hij heeft ervaren blijft. Mohamed vertelt dat hij vanaf die bijzondere nachtelijke ontmoeting niet langer fysiek wordt gemarteld. Hij is ervan overtuigd dat dit te maken heeft met de persoonlijke tussenkomst van Jezus zelf. "Dankzij Hem heb ik deze hel overleefd, daar ben ik zeker van."

Het hele verhaal kun je hier lezen.

Dit getuigenis las ik terwijl in deze wereld de ene na de andere ellende op de TV te zien is. Dat is de realiteit op dit moment. Deprimerend. En om maar niet te spreken van het enorme verdriet en de wanhoop van de mensen die het betreft. Toen las ik dit artikel. Ik werd er door bemoedigd. Ik heb het artikel verschillende keren gelezen. God kwam deze man nabij in zijn pijn. En Mohamed leerde zijn Heiland en Verlosser kennen op een wonderlijke manier.

Ik las ook op dat moment een artikel op het CIP: 

In de discussie, na dit artikel, las ik dat mensen gingen twijfelen aan de almacht van God. Ik begrijp dat wel. Toch vind ik ook dat deprimerend en verdrietig. En ik hoop dat, als je leest hoe de arts Mohamed Christus ontmoette en erdoor gered werd, dit ook voor jou een lichtpunt is in deze sombere wereld. 

Ik heb mijn visie over visioenen enigszins bij moeten stellen.

In de studie: “Doop met heilige geest’’ geef ik aan dat visioenen en profetieën te maken hebben met het volk Israël en in relatie met dit volk plaats vinden. Dit geloof ik nog steeds, maar om het getuigenis van Mohamed kan ik niet heen.