We zijn weer aan een nieuw jaar begonnen, of we nu willen of niet. In de nacht van 1 op 2 januari lag ik een poos wakker. Het werd me duidelijk dat ik bezorgd ben voor onze kinderen en kleinkinderen. In wat voor wereld gaan zij groot worden. Er is het ene na het andere akkefietje. Mensen zijn snel heet gebakerd en onberekenbaar. Zo rond de jaarwisseling werd dat des te duidelijker. Mijn man en ik hebben acuut gestemd tegen vuurwerk in Nederland, alhoewel we beseffen dat het dan illegaal zal doorgaan.
Langzaamaan zie ik de contouren komen waar Openbaring over schrijft. Ik kan er niet omheen. Voorlopig gaat het ergste nog langs ons heen. Ik lees de nieuwsbrieven van Franklin ter Horst en hij schetst een heel ander beeld van het nieuws in deze wereld dan de kranten. Er is veel leugen en bedrog. Het gaat om macht en geld. Wat is waarheid?
Een artikel uit ‘De Volkskrant’ wat mij raakte was het streven van twee mannen, een Palestijn en een Israëliër, naar vrede tussen de Palestijnen en Israël. Beide gezinnen hebben een dochter door de tegenpartij in de ‘strijd’ verloren.
Ook las ik een artikel in de VISIE van Gert-Jan Segers. Het interview met hem had te maken met mijn getob. Gert- Jan zegt onder anderen “Fortuyn zegt dat we ons hebben ontdaan van onze vaders en hun wetten, maar daarvoor is niets in de plaats gekomen. Er zit een leegte in onze samenleving waar eerder Frits Bolkenstein en nu ook Thierry Baudet de vinger bij leggen. Ze spelen in op de onzekerheid die er in onze samenleving daadwerkelijk is. Ze geven echter niet het antwoord dat de christelijke traditie ons biedt: we zijn elkaar gegeven om naasten te zijn.” Misschien moet ik zijn boek maar eens lezen.
Lastig om niet bezorgd te zijn en ben ik het wel dan voel ik mij schuldig ten opzichte van de rest van de wereld.
Op 2 januari werd het bericht doorgegeven in onze kerk van een driejarig jongetje wat uit het water is gehaald. Het is een bekend jongetje in onze gemeenschap. Het jongetje is ondertussen overleden.
Soms is het leven o zo zwaar en lijkt het onmogelijk om te doen wat staat in:
1 Petrus 5: 7 Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u.
Lukas 12: 25 Wie toch van u kan met bezorgd te zijn één el aan zijn lengte toevoegen?
Ik weet dat ‘voor ons zorgen’ niet betekent dat we alles krijgen wat we willen en verlangen. Gelukkig begrijp ik uit de serie “Ik mis je” dat God kracht geeft om verder te gaan.
Ik zie onbezorgdheid als iets anders dan onverschilligheid. Voor mij is het zo dat onbezorgdheid opgebracht kan worden vanuit Gods Woord door te geloven dat dit leven een tussenstation is. Ik kan over de ellende in deze wereld heen kijken naar de nieuwe hemel en aarde. Het geven aan goede doelen voelt soms als afkopen van mijn schuldgevoel. Maar met een schuldgevoel kom ik niets verder. Die energie kan ik beter omzetten in bidden, smeken en dankzeggen zoals in Filippenzen 4: 6 staat.
Ik had het nodig om hier bij stil te staan. Misschien jullie ook wel. Het bijzondere van de dienst van 5 januari was de herkenning van mijn gevoelens. Dit was vertroostend.
4 opmerkingen:
Wat blijf je mooi dichtbij jezelf in deze blog. Het stukje boven de foto spreekt me erg aan.
Wij hadden zondag een preek over Romeinen 12:12. Dat was ook erg mooi. Je zou het moeten horen. Het ging over 3 appelwoorden
1. Verblijd u in de hop
2. Wees geduldig in de verdrukking
3. Volhard in het gebed
Dankjewel Aritha. Als je een link hebt van de preek, stuur het dan maar door.
Heel persoonlijk deze blog en ook herkenbaar voor mij. Ik moet denken aan wat God een keer mij liet zien toen ik piekerde: zie niet op de problemen, kijk op naar Mij---.Het is niet altijd makkelijk maar ik denk wel dat je focus veel verschil maakt.
Dank je Anne. Ja, dat is het geheim, op Christus zien.
Een reactie posten