In “Visie” nr. 2 van dit jaar stond een interview met Alexander Pechtold. Er zat voor mij één trigger in, waar ik het even over wil hebben. Pechtold zegt: “Een deel van de mensheid heeft een hogere macht of een 'boven zich gestelde' nodig die de eind verantwoordelijkheid heeft. Het is best prettig dat er iemand anders is die het eigenlijk gedaan heeft.”
En wat bedoelt Pechtold met de tweede zin? Wat zou die Hogere Macht gedaan hebben? Veel mensen, die niet geloven, geven toch God de schuld van alle ellende in de wereld. Laatst hoorde ik het nog op TV, in het programma “Rot op met je religie” 19-2 waarin Dirk Draulans (degene die de rond leiding deed in de dierentuin bij de apen) zei: “Als er een God is waarom heeft hij Zijn design dan niet perfect gemaakt? Er zijn constructiefouten. Geloof is een proces in de hersenen. Geloof kan functioneel zijn.”
Bedoelde Pechtold dat soms ook? Mag ik de conclusie trekken dat ze het niet snappen en dat ze het ook niet kunnen snappen? Behoorlijk hoogmoedig van mij om dat te zeggen. Maar wie is hier nu eigenlijk hoogmoedig? Begrijpen jullie mijn frustratie?
Ach, het is er al 2000 jaar, dat onbegrip. Christus, onze Heer en Heiland, had er ook mee te maken. Hij haalt het aan in de gelijkenis in Lukas 16, waar de rijke man Abraham vraagt om Lazarus naar zijn broers te sturen zodat zij zich kunnen bekeren. Maar Abraham zei:
Luk.16: 31 Als zij niet naar Mozes en de profeten luisteren, zullen zij zich ook niet laten overtuigen, als iemand uit de doden zou opstaan.
En dat is precies wat er is gebeurd. Want kijk eens wat men tegen Christus durft te zeggen als Hij lijdt aan het kruis!
Luk.23: 37 En zij zeiden: Als U de Koning van de Joden bent, verlos dan Uzelf.
De soldaten wilden wel eens wat zien. Maar toen de Here Jezus werkelijk uit de dood opstond lieten ze zich omkopen en de overpriesters en oudsten onthielden anderen de waarheid. Dit kun je lezen in Mattheus 28: 11 – 15. Maar wat zegt Christus: Luk.23: 34 En Jezus zei: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen.
In plaats van me gefrustreerd voelen mag ik vergeven. En bidden. En hopen.
1Tim.2: 1, 2, 3 1 Ik roep er dan vóór alles toe op dat smekingen, gebeden, voorbeden en dankzeggingen gedaan worden voor alle mensen, 2 voor koningen en allen die hooggeplaatst zijn, opdat wij een rustig en stil leven zullen leiden, in alle godsvrucht en waardigheid. 3 Want dat is goed en welgevallig in de ogen van God, onze Zaligmaker,
6 opmerkingen:
De christen als onbegrepen wezen. Maar eigenlijk is het de niet-gelovige die het niet begrijpt, begrijp ik uit deze blog. Bidden is altijd goed. Daarmee leg je het in Gods Hand.
Hallo Anne,
Leuk dat je reageert op mijn blog. Jou conclusie is inderdaad wat ik bedoel. Ik wil een niet gelovige waarderen in zijn mening, maar als hij of zij zich opstelt met de waarheid in pacht, dan begint het te kriebelen, want dat accepteert de ongelovige ook niet van mij. Ik merk regelmatig dat gelovig zijn uit de tijd is. En dan leg ik het inderdaad d.m.v. gebed in Gods Handen. Ik moet / mag wachten tot Hij Zichzelf zal openbaren.
Ik vind dit een heel mooie zin in je blog: "In plaats van me gefrustreerd voelen mag ik vergeven. En bidden. En hopen!" Laten we dat maar doen.
Bedankt voor je reactie Ariëlla.
Ga je weer een nieuw blogje schrijven?
Hallo Ariëlla,leuk dat je dit vraagt. Ik ben er mee bezig. Waarschijnlijk eind deze week of begin volgende week. Ik koppel mijn blog vaak aan een studie en dat is niet zomaar klaar.
Een reactie posten