Overheden en machten in de hemelse gewesten.

Overheden en machten

Efeze 3: 10 -11 10 opdat nu door de gemeente aan de overheden en de machten in de hemelse gewesten de veelvuldige wijsheid van God bekendgemaakt zou worden, 11 volgens het eeuwige voornemen dat Hij gemaakt heeft in Christus Jezus, onze Heere.

De afgelopen tijd heb ik mij verdiept in de oorsprong en het einde van Satan. Het resultaat daarvan kun je lezen in de studie: “Alverzoening: ja. Alverlossing: nee.”

In de brochure “Levend water” nummer 22: "Satan de vorst der duisternis" las ik op blz. 31 dat Satan vanaf zijn val uit de hemel geen gezalfde meer was. Dat werd de zoon van God, de Here Jezus Christus. Ook was Satan niet meer Gods verzegelde standaardmaat (dit betekend: patroon, model). Deze maat zou gevormd worden door Christus en Zijn Samen Lichaam. In de brochure staat verder: “Als wij de diepte van deze rijkdom zien, dat wij toegang tot God de Vader hebben en dat wij in zo'n heerlijke staat in Christus zijn gezet voor Gods troon, dan kunnen wij begrijpen dat Paulus hierna uitroept:

Efeze 3: 14 Om deze reden buig ik mijn knieën voor de Vader van onze Heere Jezus Christus, 

De apostel Paulus raakt de diepte van deze rijkdom direct al in Efeze 1:4 omdat Hij ons vóór de grondlegging van de wereld in Hem uitverkoren heeft, opdat wij heilig en smetteloos voor Hem zouden zijn in de liefde."

Toen ik dit op een ochtend las werd ik geraakt. Wat een mooie boodschap voor ons. Ik kan eigenlijk niet begrijpen in wat voor een positie wij als Gemeente geplaatst zijn. Ik heb mij voorgenomen om in dit nieuwe jaar mij te bezinnen over die heerlijke positie in Christus.

Hoe zit dat met die overheden en machten? Ik lees namelijk in:

Hebreeën 4: 14 Nu wij dan een grote Hogepriester hebben, Die de hemelen is doorgegaan, namelijk Jezus, de Zoon van God, laten wij aan deze belijdenis vasthouden. 

Voor ons is Christus geen Hogepriester, maar dit vers zegt wel dat Hij de Hemelen is doorgegaan, daar waar de overheden en machten zijn. En nu is Christus daar en laat zien dat de Gemeente, Zijn Lichaam, bij Hem hoort en deel heeft aan Hem. Christus toont de overwinning.

Kolossenzen 2:15 Hij heeft de overheden en de machten ontwapend, die openlijk te schande gemaakt en daardoor over hen getriomfeerd.

Zijn die overheden en machten goede of boze engelen? Zeker ook boze engelen, want ik lees in Efeze 6: 12 Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten.

Als ik probeer na te denken over die boze machten dan weten zij dus al dat hun kansen verkeken zijn. En dat mogen wij ook weten als we Efeze 6: 10 – 20 toepassen in ons geloofs leven. Gods zegen voor het nieuwe jaar in de strijd die al overwonnen is.

Kerst

Kerst

Vanaf dit blog wil ik jullie gezellige kerstdagen en een gezegend nieuwjaar toe wensen.

Deze kerststal heeft onze kleinzoon vorig jaar gemaakt, toen hij bij ons logeerde.

Het kerstverhaal spreekt mensen aan. En dat is mooi. Ik hoor zelfs van mensen die verder nooit naar de kerk gaan, dat zij dit met kerst wel doen. Dan horen zij van de geboorte van de Here Jezus Christus. En zij genieten, dat neem ik tenminste maar aan, van de sfeer en alles wat er in zo'n dienst wordt gedaan. Ik ken kerst ook als gezellig en sfeervol met de kaarsjes die branden.

Maar ik vind nergens in de Bijbel dat we de geboorte van Christus moeten vieren. Hoe komt het dan dat we het wel menen te moeten doen?

Op Wikipedia lees ik: 

“De Germanen vierden rond Midwinter (21 december) reeds midwinter of joelfeesten (winterzonnewende) waarbij het boze werd verjaagd en het licht werd begroet. In de Scandinavische talen heet Kerstmis tot op vandaag jul.

In de vierde eeuw zorgden keizer Constantijn de Grote en de bisschoppen van de uit vervolging bevrijde vroege Kerk ervoor dat Kerstmis op 25 december zou worden gevierd. Op deze datum werd rond de Middellandse Zee tot dan toe de zonnegod vereerd. Omdat Jezus het Licht van de Wereld genoemd werd, zou Constantijn I - volgens bepaalde auteurs hebben besloten dat de geboorte van Christus op deze dag gevierd zou moeten worden. Bovendien waren de dagen rond 25 december reeds de vrije feestdagen der saturnaliën. De saturnaliën  was de naam die de Romeinen gaven aan de feestdag op de zonnewende van 21 december ieder jaar.”

Als ik dit lees dan zie ik dat het voortkomt uit een bron, buiten de Bijbel om. Bij mij rijst nu de vraag: Hoe ziet God naar ons als wij dit feest vieren?

Natuurlijk kun je dit feest met zijn vrije dagen gebruiken om te evangeliseren. En ik zie op internet dat dit ook veel gedaan wordt. De boodschap van de geboorte van de Messias wordt verkondigt. En ik kan alleen maar bidden dat mensen de vrede vinden in Christus. Vrede op aarde begint met vrede in jezelf.

Ik wil voor niemand bepalen hoe hij/zij kerst zouden moeten vieren. Alle versierselen, het zijn dode dingen, zie 1 Korinthe 8: 1- 4. Ik moet ook denken aan Paulus die het evangelie verkondigde in Handelingen 17: 22 – 24 in Athéne. Als aanleiding voor zijn boodschap gebruikt hij de Areópagus waar hij een altaar vindt, te midden van allerlei altaren aan de afgoden, aan de onbekende God.

Op CIP stuitte ik op een intervieuw met Wietse van der Hoek, voorganger in de Arnhemse baptistengemeente Ontmoeting, met bijbehorende discussie.

Worden als een kind.

Worden als een kind.

Ik hoor het regelmatig. Dat we mogen worden als een kind. Dat staat in:

Mattheüs 18: 1- 4 1 Op dat moment kwamen de leerlingen Jezus vragen: ‘Wie is eigenlijk de grootste in het koninkrijk van de hemel?’ 2 Hij riep een kind bij zich, zette het in hun midden neer 3 en zei: ‘Ik verzeker jullie: als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan. 4 Wie zichzelf vernedert en wordt als dit kind, die is de grootste in het koninkrijk van de hemel. 

Wat lezen de mensen hierin? Ik heb een paar gedachtes van internet geplukt:

De Here Jezus noemde God Zijn Vader en de Heer vertrouwde Zijn Vader.

Een kind is nog puur, ontvankelijk, open, eerlijk, onbezorgd en afhankelijk.

Een kind aanvaardt wat het niet begrijpt. Het pakt het mooiste cadeau.

Meestal wordt dit vers aangehaald als we een discussie hebben over de betekenis van Bijbel teksten. Ja, ik weet het. Ik kan nog wel eens moeilijk doen en alles willen uitpluizen. Dat vinden sommigen niet bij het gedrag van een kind horen. Maar klopt dit eigenlijk wel? Is het niet kinderlijk genoeg om zoveel mogelijk te willen weten? Hoe zit het met ons Grote Voorbeeld, de Here Jezus?

De Here Jezus kwam als baby op deze aarde. Dat gedenken wij aan het eind van deze maand. Alleen in het Lukas evangelie (was me nog nooit opgevallen) staat de geschiedenis van de Here Jezus als 12 jarig kind. Er staat in Lucas 2: 40, 47, 52 40 Het kind groeide op, werd sterk en was begiftigd met wijsheid; Gods genade rustte op hem. 47 Allen die hem hoorden stonden versteld van zijn inzicht en zijn antwoorden.  52 Jezus groeide verder op en zijn wijsheid nam nog toe. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God en de mensen.

In de Bijbel groeit de Here Jezus erg snel. Zijn bedienig begint op 30 jarige leeftijd. Hij is dan volwassen. Worden wij ook niet geacht volwassen te worden?

1 Cor. 13: 11 Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. 

Efeze 4: 13, 14 13 totdat wij allen samen door ons geloof en door onze kennis van de Zoon van God een eenheid vormen, de eenheid van de volmaakte mens, van de tot volle wasdom gekomen volheid van Christus. 14 Dan zijn we geen onmondige kinderen meer die stuurloos ronddobberen en met elke wind meewaaien, met wat er maar verkondigd wordt door mensen die tot alles in staat zijn wanneer ze anderen listig en doortrapt op een dwaalspoor willen brengen

 

Gelukkig, ik mag onderzoeken, dat doen kinderen trouwens ook. Ik 'moet' zelfs onderzoeken, om niet als een kind heen en weer te worden geslingerd. Ja, het kind zijn heeft ook nadelen.

Dan ga ik nu vertellen wat ik in Mattheüs 18: 3 lees. Deze tekst heeft te maken met bekeren, dat is eigenlijk omkeren. En met vernederen zegt vers 4. Het lijkt een keuze. Daarna worden als een kind, dit is erkennen dat men Christus nodig heeft. Van de meeste de minste willen worden zegt vers 1. Dit was de voorwaarde om het Koninkrijk der hemelen binnen te gaan.

Is dit vers eigenlijk wel bedoeld voor mij? Nou nee, dit vers slaat direct op het volk Israël waar de Here Jezus Zijn bediening had en die Hij voortdurend opriep om zich te bekeren. Maar ook van de gelovige Joden werd verwacht dat zij zouden groeien. Hebr. 6: 1 Laten wij daarom het eerste onderwijs met betrekking tot Christus laten rusten, en doorgaan tot de volmaaktheid, zonder opnieuw het fundament te leggen van bekering van dode werken en van geloof in God,

Hier vond ik een leuk stukje.