Uitslag bloghop "late regen"

Uitslag bloghop "late regen"

Helaas is de tijd verstreken voor het indienen van de stukjes over het onderwerp “late regen”. Het gaat niet meer zo goed met de 'bloghop'. Deels weet ik dat uit de hetgeen ik heb gelezen op facebook. Maar ook op de site van de “Christelijke webloggers”  heb ik onderzocht dat er minder deelnemers zijn dat in het begin, waar ik gemiddeld 9, 10 of zelfs 14 inzendingen vond. 

Dan zijn we nu aangekomen op een dieptepunt. Er is maar één inzending waar ik desalniettemin blij mee ben. Maar één inzending kan niet winnen.

Wel wil ik de enige schrijfster bedanken voor haar inzending.

Lineke, ik vind dat je heel open hebt geschreven over je relatie met de Here Jezus, God de Vader en de Heilige Geest. Je had vooral moeite om de laatste twee Goddelijke persoonlijkheden te aanvaarden. Dit omdat, naar ik begrijp, je in het verleden geen goede ervaringen hebt gehad met een vader en met de kerk die mogelijk niet gehandeld heeft in de geest van God. Maar je hebt geworsteld en kwam boven. Wat een overwinning! Mooi vind ik ook dat je aan het einde vaststelt dat je deze ervaring als 'late regen' hebt beleefd en dat je (gelukkig) weet dat je niet altijd op een berg kan zitten. 

Eigenlijk zou ik wel willen weten wat heeft gemaakt dat er niet meer reacties zijn gekomen.

Ik heb contact opgenomen met Wendy Born om te overleggen wat mij nu te doen staat.

Wendy heeft samen met haar zus Martine van den Brink (zij beheren samen het blog ‘christelijke webloggers’) overlegd.

Wendy schrijft: “De laatste maanden kwamen er al steeds minder reacties binnen op de bloghop. We hebben daarom vorige maand al eens overlegd of we op de lange termijn nog wel door willen gaan hiermee. We hoopten dat we het tot het einde van het jaar 2018 wel zouden kunnen ‘volhouden’. Nu we jouw berichtje ontvangen, zien we in dat er voor de bloghop echt weinig animo meer is.
Daar komt nog bij dat de beheerders op Facebook die de groep ‘christelijke bloggers’ beheren zich teruggetrokken hebben en ook dat er op ons eigen weblog ‘christelijk webloggers’ al maanden geen aanmeldingen meer binnenkomen. Ook op andere oproepen op ons blog wordt door bloggers nauwelijks of niet gereageerd.
Kortom, om eerlijk te zijn, denken wij als beheerders dat we niet langer door moeten gaan met het ‘trekken’ aan de bloggers. Blijkbaar is er weinig animo meer om mee te doen aan de activiteiten en andere dingen van de christelijke bloggers. Op zich is dat geen ramp want iedere blogger heeft natuurlijk zijn of haar eigen blog, aan de andere kant is het ook wel jammer omdat mijn zus en ik er toch vele jaren in geïnvesteerd hebben. Soms gaan dingen zoals ze gaan…” 

Morgen gaat Wendy ook op hun eigen weblog  een bericht plaatsten.

Dat was het dan. Ik wil Wendy en Martine hier ter plekke bedanken voor hun initiatief en inzet in de bloghop. Zelf heb ik via jullie site mijn start gemaakt als blogger. 

Natuurlijk kunnen we allemaal doorgaan met bloggen en reageren op de bloggen van elkaar. En ik hoop binnenkort dan toch ook nog zelf een bericht te maken over de 'late regen'.

EENHEID

Eenheid.

Kerken en geloofsgemeenschappen doen allerlei moeite om hun leden te behouden of om nieuwe leden te krijgen. Ik las in Visie 39 in een column van 'Annemarie' daar een nuttig stukje over. Ze noemt het stukje 'kerkgedoe' en neemt al de vernieuwende initiatieven even op de korrel. Ze schrijft dat een kerkdienst geen flitsend fastfood moment is, maar een drie gangen menu, bedachtzaam, voedzaam en groeizaam. Het heeft mij ook wel eens verbaasd wat er in de evangelische wereld wel niet 'uitgeprobeerd' wordt aan overgewaaide ideeën uit America o.i.d. En later loopt dit toch ook weer op niets uit of er openbaart zich een 'MeToo' schandaal. 

En in dit alles is er ook een grote roep om 'eenheid' onder de christenen. Maar welke 'eenheid' zoekt men?

De Katholieken zouden graag zien dat we naar hen terugkeren.

Op deze site gaat het over de eenheid die er wordt uitgesproken in het gebed van de Here Jezus in Johannes 17. 

Anderen zijn geneigd om veel ruimer in het denken te worden. 

In het boek “Getallen in de Bijbel” van Dr. E.W. Bullinger las ik op blz. 291: 
“Het doel van de grote vijand is nu gericht op het verenigen van alles. De kranten, zowel de seculiere als de religieus getinte spreken daar regelmatig van. Het gaat om 'eenheid', het 'wij-gevoel', één godsdienst. Juist binnen de christelijke kerk doet men daar erg zijn best voor. Wij moeten immers eenheid uitstralen. Toch zijn dit juist de voortekenen van de grote afval van de levende God. Het kernwoord voor de gelovigen in deze tijd is 'afzondering'. Dat is namelijk het kenmerk van Christus. Terwijl 'hereniging' en 'eenheid' de kenmerken zijn van de antichrist.”

Het raakte mij toen ik dit las. Dat komt omdat ik helemaal niets meer heb met al die nieuwe initiatieven. Maar ook die 'afzondering' maakt indruk. Ooit meende ik (samen met een betreffende gemeenschap) dat ik met geen enkele andere christelijke groepering omgang kon hebben. Dat geloof ik niet meer en dat wil ik ook niet meer. Het maakte mij somber en schuw. In gedachten veroordeelde ik alles en iedereen. Eigenlijk was ik nogal hoogmoedig en achterdochtig. Als ik nu aan 'afzondering' denk dan bedoel ik een vrijheid voor mezelf om niet of wel mee te doen aan 'iets'. Ik wil over dat 'iets' geen oordeel vellen, maar het wel toetsen aan Gods Woord. Ik hoop daarin open te staan voor anderen, respect te hebben, zonder hoogmoedig te zijn. Want wie ben ik! Ik heb het immers zelf al heel vaak bij het verkeerde eind gehad. Op dit moment geniet ik van de vrede die ik nu ervaar in de weg die ik mag gaan. En ik mag 'eenheid' ervaren in het kennen van Christus Jezus, die gekruisigd is en als Eersteling is opgestaan van tussen de doden uit.

En als laatste lees ik hier  een mooi stukje over 'eenheid' waar geen speld tussen te krijgen is. De schrijver haalt o.a. aan:

Efeze 4: 1- 6, 13 1 Zo roep ik, de gevangene in de Heere, u op tot een wandel die de roeping waarmee u geroepen bent, waardig is, 2 in alle nederigheid en zachtmoedigheid, met geduld, door elkaar in liefde te verdragen, 3 en u te beijveren om de eenheid van de Geest te bewaren door de band van de vrede: 4 één lichaam en één Geest, zoals u ook geroepen bent tot één hoop van uw roeping, 5 één Heere, één geloof, één doop, 6 één God en Vader van allen, Die boven allen en door allen en in u allen is. 13 totdat wij allen komen tot de eenheid van het geloof en van de kennis van de Zoon van God, tot een volwassen man, tot de maat van de grootte van de volheid van Christus,

Het staat er zo duidelijk. Maar waarom lukt het ons christenen dan toch niet? Waarom is de stap om alle verdeeld makende ballast af te leggen vaak zo groot? Neem bijvoorbeeld die 'ene doop'. Dat is al een probleem, want welke doop is dat dan?

Hier lees ik hoe de kinderdoop gezien wordt. Er staat: 
“De kinderen der gelovigen behoren gedoopt te worden en met het merkteken van het verbond te worden verzegeld, gelijk de kinderen in Israël besneden werden op dezelfde beloften, die onze kinderen gedaan zijn.” 

Hmm, lees ik dat echt zo terug in de Bijbel? Is de kinderdoop hetzelfde als de besnijdenis onder het Oude Verbond? Ze hebben er een degelijke studie van gemaakt. Gedeeltelijk heb ik het gelezen.

Als ik internet raadpleeg wordt ik bedolven onder de informatie, de voors en de tegens van de kinder- of volwassen doop. Daar is haast niet uit te komen laat staan tot één doop te komen. Maar wat betekent dopen eigenlijk?

Op deze site  lees ik o.a: 
“Het basisbegrip waarmee we onze studie zullen starten is het werkwoord BAPTÖ. Dit woord komen we driemaal in het Nieuwe Testament tegen: in Lucas 16: 24, Johannes 13: 26 en Openbaring 19: 13. Onderzoek naar de betekenis in deze drie gedeelten levert ongetwijfeld de betekenis ‘onderdompelen’ op. Deze conclusie zou een gevoel van opluchting voor Baptisten en van wanhoop voor Hervormden kunnen opleveren. Het is echter mijn bedoeling niet om troost te brengen of onbehagen te veroorzaken. Mijn taak is de waarheid te spreken op grond van de ontdekte feiten.... De juiste vertaling van Openbaring 19: 13 is dan ook ‘geverfd in bloed’ … We geven grif toe dat deze woorden tekortschieten, maar het is niet zo moeilijk om de betekenis van een woord op te bouwen. Laten we er daarom vanuit gaan dat de woorden BAPTIZÖ en BAPTISMA op veel manieren worden gebruikt in het Nieuwe Testament, maar dat ze identificatie of vereenzelviging weergeven, dat er daarnaast het begrip van versmelting of inlijving in aanwezig is en dat ze staan voor een vaste verbintenis. Dat is mijn overtuiging en daarom denk ik dat toen de Heer zei: ‘hij die gelooft en zich laat dopen, zal behouden worden’, Hij eigenlijk zei: ‘hij die gelooft en zich vereenzelvigt, zal behouden worden’.”

Ik ben verrast door deze uitleg. Ik geloof dit omdat ik hier al eens iets over gehoord had. Maar ik had daar geen bron en uitleg bij. Zelf ben ik als kind en volwassene gedoopt. Ik meende dat het laatste nodig was. Maar nu geloof ik dat het christen zijn kan volstaan met het ingelijfd zijn in De Gemeente, Het ene Lichaam van Christus waarvan Hij het Hoofd is. Dit alles is op grond van het zijn IN Christus en het aanvaarden van Het Woord van God. Ik meen dat dit is wat de Efeze brief beoogt te zeggen. Misschien is er voor de andere dilemma's ook wel zo'n 'grondtekst' oplossing.

Ik heb niet de illusie dat bovenstaande zomaar zal worden aangenomen. Maar als dat zou gebeuren dan zou dit ons mogelijk dichterbij die éénheid in Efeze kunnen brengen.

Het sterkt mij om door te gaan op de manier waarop wij dat doen in de kerkelijke gemeente waar ik naar toe ga. Ik vind dat de uitleg daar behoorlijk bedachtzaam, voedzaam en groeizaam. En daar ben ik dankbaar voor. En het enige wat ik kan doen is bidden om de ware éénheid IN Christus.

Johannes 17: 20, 21 20 En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven, 21 opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt.