Maarten
van der Weijden zwemt de Elfstedentocht.
Het
is nu vier
weken geleden dat Maarten van der Weijden aan zijn zwemtocht langs de
elf steden van Friesland begon. Dat
was op 18, 19 en 20 augustus. Het
is een zware tocht geworden waarin Maarten zichzelf enorm tegen kwam.
Hij had pijn, was moe en wilde na de eerste nacht al stoppen. Ik kon
hem geen ongelijk geven. Maar toch was dit de eer te na en hij heeft
163 km in 55 uur gezwommen. Een gigantische prestatie.
De
tocht heeft me nogal bezig gehouden. Ik kom uit Friesland dus mijn
hart gaat wel iets sneller kloppen als er een Elfstedentocht gereden
gaat worden. Maar dit werd een zwemtocht. Ik houd niet van zwemmen en
als ik Maarten zag ploeteren ging dit dwars door me heen. Maar hij
zette door en ik kon zijn tocht maandagmorgen live
volgen
op mijn laptop. Hij was toen met het zwaarste stuk bezig. Hij had een
lange nacht achter
de rug.
Gelukkig was het alles behalve stil en
donker aan
de oevers van de vaarten. Overal
stonden
tractoren die licht verspreiden. Er
waren heel
veel
mensen langs de kant die Maarten aan moedigden. Mijn zus was er ook
bij. Zij stond bij Finkum en heeft het Friese volkslied voor Maarten
gezongen. Ik hoop dat hij het
gehoord heeft. Ik had er graag bij
willen zijn.
Schuldgevoel.
Maar
wat mij aan het denken zette was de reden die Maarten opgaf voor deze
mega zwemtocht. Op de site van De
Volkskrant en
het NRC Handelsblad
lees
ik over zijn schuldgevoel. Zelf
noemt Maarten dit 'overlevingsschuld'
.
En
het blijkt dat meer mensen die genezen zijn van kanker dit ervaren.
Maar
waarom
een schuldgevoel als je genezen bent? Daar moest ik meer van weten.
Ik
citeer uit De Volkskrant:
“Van
der Weijden doet het niet voor de aanmoedigingen. Hij is aan zijn
waanzinnige onderneming begonnen uit schuldgevoel.
‘Omdat ik als voormalig kankerpatiënt wel het geluk
heb gehad om te herstellen. 40 duizend Nederlanders per jaar hebben
dat geluk niet. Dat
is niet eerlijk'.
Als
een martelaar ondergaat hij de pijn van 200 kilometer zwemmen. Het
doel is geld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding. ‘Als ik had
kunnen wegkomen met iets minder extreems, dan had ik het graag
gedaan. Maar voor mij is het belangrijk dat ik het extreemste doe wat
ik me kan voorstellen om te kunnen verantwoorden dat ik mensen om
hulp vraag.’ Het lijden is een noodzakelijk kwaad. ‘Vaak is het
vooruitzicht op pijn erger dan de pijn zelf’, zegt hij monter de
dag voordat hij start. Zondagmorgen klinkt het al heel anders als hij
voor de NOS-camera’s met zijn begeleiders praat: ‘Mijn lijden
kent wel ergens een grens, waar ik vooraf dacht dat het grenzeloos
was.’ ”
Ik
citeer uit het NRC Handelsblad:
“Het
meest extreme dat ik me kan voorstellen, de Elfstedentocht zwemmen,
kan ik opbrengen omdat ik me schuldig voel. Als ik niet meer weet hoe
ik mijn schuld moet inlossen heb ik een probleem. Ik wil altijd
ergens naar streven, met een basis van dankbaarheid en een vleugje
pijn. We zijn al dik over de zeven ton. Dat
gaat wel een beetje van mijn schuldgevoel wegnemen.'”
Nadat
ik dit gelezen had kan
ik dit schuldgevoel gevoel enigszins begrijpen. Ik voel me ook
regelmatig schuldig omdat ik hier in Nederland woon, waar alles goed
geregeld is en ik rustig en luxe kan leven. Dit in tegenstelling tot
bijvoorbeeld Syrië. Maar ik ga niet zo ver als Maarten. Ik stort
een paar giften en bid voor deze wereld. Dat kost mij totaal geen
moeite en het
is
geen offer.
Vanmorgen (15-10-18) realiseerde ik mij dat ik wel degelijk dit schuldgevoel ken. Ik bedacht dat ik mij schuldig voel over mijn gezondheid ten opzichte van onze twee dochters. Zij hebben al meer medicijnen en operaties gehad in hun veel kortere leven dan ik. En ik realiseerde me ook dat ik niets kon doen om hen lichamelijk te helpen. Natuurlijk kan ik bidden. En dat bewerkt zeker naar mezelf toe een rustig gevoel. Toch zie ik dat onze dochters hun weg moeten gaan met hun gebreken. Wat ik wel kan doen is praktische hulp bieden en een luisterend oor.
Is
genezing of wonen in een westers land niet eerlijk? Wie
bepaald wat eerlijk is? Wie
of wat geven we de schuld?
Soms
lees ik dat God de schuld krijgt
van
al het onheil. Zelfs van mensen die niet in God geloven. God kan toch
wonderen doen? Waarom doet Hij dit dan niet? In
de linken vind je twee sites die over dit onderwerp gaan.
De
derde site
is
een blog
van Natasja Moten Schreuder. Natasja
heeft ook kanker gehad. Zij schrijft niet over schuld, maar over
hoop: “ik
ben er inmiddels achter dat ik dat leed in dit leven niet mijden kan.
En ja, ook dat deel ik, maar ik zou hopeloos zijn als ik niet altijd
eindig in de hoop die er voor mij ligt. Of beter gezegd in mij
woont.”
Dat
gaat wel een beetje van mijn schuldgevoel wegnemen.
Het
schuldgevoel was de drijfveer voor deze zwemtocht. Maarten moest
iets met dit gevoel en zette
dit om in daden. Voor hij eraan begon was hij angstig.
En
het dan toch doen getuigt
van moed. Ook zegt het iets
over de kracht van het schuldgevoel. Toen
er 700.000 euro
was binnengekomen zei
Maarten: “Dat
gaat wel een beetje van mijn schuldgevoel wegnemen.”
Kan
het uiteindelijk
bedrag van
de zwemtocht zijn totale
schuldgevoel wegnemen?
De
angst van Maarten deed mij
onwillekeurig denken aan de Here Jezus die voordat Hij aan het kruis
genageld werd, iets zei
over het wegnemen van deze
drinkbeker in Mattheus 26: 39
en Lukas 22: 42 die ik citeer uit de HSV.
Mattheus
26: 39
En nadat Hij iets verder gegaan was, wierp Hij Zich met het gezicht
ter aarde en bad: Mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze
drinkbeker aan Mij voorbijgaan. Maar niet zoals Ik wil, maar zoals U
wilt.
Lukas
22: 42
Vader, als U wilt, neem deze drinkbeker van Mij weg; maar laat niet
Mijn wil, maar de Uwe geschieden.
Toen
de Here Jezus het offer aan het kruis bracht deed hij dit als Gods
Zoon. Maar tegelijkertijd was Hij volkomen mens en leed als mens. De
Here Jezus zag er tegen op. Maar Hij wist ook dat het moest gebeuren
om de wereld en de mensen te redden van de ondergang vanwege de
zonde. Christus heeft dit
niet gedaan uit een schuldgevoel. Het was Zijn missie. De enige die
deze zondige wereld kon redden was de volkomen reine Zoon van God.
Waarom dit op deze manier
moest kan ik niet begrijpen. Maar wat ik wel zie is deze ellendige
wereld met al zijn nood en oorlogen. Zelf
heb ik bevrijding
van mijn schuld ervaren toen ik het offer van de Here Jezus in en
met mijn hart aannam. Er is
toen rust in mij gekomen. Ik mocht weten dat God van mij houdt
en dat de Here Jezus dit offer ook voor mij heeft gebracht.
Nu
ik toch op de religieuze toer
bezig ben citeer ik
nog een gedeelte uit
De Volkskrant van zaterdag
25 augustus:
“Mafkees
of messias?
Er waren er genoeg die Maarten van der Weijden voor gek verklaarden.
Maar er waren er nog veel meer die de zwemmer hartstochtelijk
toejuichten tijdens zijn onmenselijke missie. Van der Weijden kijkt
terug op zijn Elfsteden-zwemtocht....
De
reconstructie van een welhaast bijbelse vertelling.
In
zijn in 2009 verschenen autobiografie “Beter”
beschreef Van der Weijden dat ‘strijden’ tegen kanker een vals
beeld is. Er valt niks te strijden, je moet vooral geluk hebben dat
de behandelingen aanslaan. In een beklemmende scène ligt Van der
Weijden in een zaal vol kanker patiënten, hij is de enige die zal
genezen. Sindsdien wordt hij gedreven door ‘overleversschuld’.
Van der Weijden: ‘Ik kan rationeel beredeneren dat het flauwekul
is, maar het is een diepe emotie. Dennis was een goede vriend van
mij. Hij herstelde niet van leukemie, waardoor zijn tweede kind na
zijn dood werd geboren.
Ook in de Volkskrant wordt Van der Weijden
als een moderne
Christus
beschreven, de voormalige kanker patiënt verbindt miljoenen
Nederlanders met zijn lijdensweg. Over
zijn verschrompelde handen en voeten zegt Maarten van
der Weijden: ‘Medisch gezien stelde het niks voor. En weet je dat
we er bij de geboorte allemaal zo uitzien? Dit
was mijn wedergeboorte,
hier lag de Maarten van der Weijden die ik wil zijn... Dit was mooier
dan mijn gouden medaille in Beijing. Zo mooi dat het ook mooi genoeg
is geweest. Ik ben in 2008 als een bezetene bezig geweest met het
halen van goud. Ik stopte, omdat ik geen slaaf meer wilde zijn van
mijn prestatiedrang. Ik was net zo bezeten voor die Elfstedentocht.
Maar het is niet gezond om zo bezeten te blijven.’”
In
dit gedeelte staan vier termen die mij als gelovige in Christus
bekend voor komen.
1.
Messias.
Wat
is een Messias? Op de site
“Israël en de Bijbel”
lees ik: “De
titel ‘Messias’ in het Hebreeuws en ‘Christus’ in het Grieks,
betekenen allebei hetzelfde: ‘Gezalfde’. Met deze titel, die de
Bijbel reserveert voor koningen, priesters en profeten, wordt ook
heel speciaal de Persoon aangeduid in Wie al de plannen en beloften
van God samenkomen; de Heere Jezus Christus.”
Ik
zie Maarten niet als een gezalfde,
als een Messias. Maar ik heb
wel de link gelegd tussen Maarten en de
Here Jezus Christus. Als
Maarten
de tocht af had gemaakt was hij drie dagen en drie nachten in het
water geweest.
Van de Here
Jezus lees ik:
Mattheus
12: 40
Want zoals Jona drie dagen en drie nachten in de buik van de grote
vis was, zo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten in het
hart van de aarde zijn.
Maarten
is twee en een halve dag en twee nachten in het water geweest. Hij
kon de tocht niet afmaken. Dat hoefde ook niet, het was een opgave
die boven zijn vermogen uit ging.
Maarten hoopt met het ingezamelde bedrag van 4.300.000 dat patiënten,
door middel van verder onderzoek, genezen kunnen worden. Gelukkig
heeft de Here Jezus Zijn
kruistocht wel volbracht. Christus is mijn genezing en verlossing
geworden. Is Hij dat ook voor
jou?
2.
Dit was mijn
wedergeboorte.
Op
deze site
lees ik
naar aanleiding van de
leukemie die Maarten ooit had:
“Ik
dacht, ook al gaat het verkeerd, ik heb het goed gehad. Ik heb een
mooi leven gehad. Als het fout gaat kan ik tevreden sterven.”
Maar Maarten is niet gestorven.
Was dit zijn wedergeboorte?
Nee,
Maarten ziet
zijn zwemtocht als een
wedergeboorte. Bijzonder
eigenlijk. Alhoewel! Ik lees in de Bijbel in: Titus
3: 4, 5, 7
4
Maar toen de goedertierenheid van God, onze Zaligmaker, en Zijn
liefde tot de mensen verschenen is, maakte Hij ons zalig, 5
niet op grond van de werken van rechtvaardigheid die wij gedaan
zouden hebben, maar vanwege Zijn barmhartigheid, door het bad van de
wedergeboorte en de vernieuwing door de Heilige Geest, 7
opdat wij, gerechtvaardigd door Zijn genade, erfgenamen zouden
worden, overeenkomstig de hoop van het eeuwige leven.
Waarom
noemt Maarten dit zijn wedergeboorte? Hoopt
hij dat zijn 'schuldgevoel' over zijn genezing zal verdwijnen door
zijn inspannende rechtvaardig werk?
Of hoopt hij zo van zijn 'bezetenheid' voor het leveren van grote
zwemprestaties af te zijn?
De
Bijbel verbindt wedergeboorte met het binnen kunnen gaan in het
Koninkrijk van God. Dit kan een letterlijk Koninkrijk zijn (voor het
gelovige Israël) zoals in Johannes 3: 3 en 5. Maar het
ook een plaats in de hemelse gewesten zijn
(voor gelovigen uit de volkeren) zoals in Efeze 1: 3.
Johannes
3: 3, 5, 7
3
Jezus antwoordde en zei tegen hem: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Als
iemand niet opnieuw geboren wordt, kan hij het Koninkrijk van God
niet zien. 5
Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Als iemand niet
geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk van God niet
binnengaan. 7
Verwonder u niet dat Ik tegen u gezegd heb: U moet opnieuw geboren
worden.
Efeze
1: 3
Gezegend zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die ons
gezegend heeft met alle geestelijke zegen in de hemelse gewesten in
Christus.
Eén
ding is zeker. Ik heb voor
mijn
'wedergeboorte' geen mega
prestaties hoeven te leveren. Dat heeft Christus voor mij/ons gedaan.
Ik heb dit offer van Christus alleen maar mogen aannemen.
Alhoewel dit aannemen voor mensen al een mega prestatie kan zijn omdat het de eer te na kan zijn als Iemand Anders je tegemoet komt in genade. Maar ik mocht en mag Christus daar voor danken. Daardoor ben ik verlost van zonde en schuld. Zondig ik toch nog dan mag ik dit
belijden en mag ik
weten dat ik vergeving
heb ontvangen door
het offer en het bloed van Christus. Mocht
Maarten ooit nog het gevoel krijgen dat hij opnieuw moet presteren om
een schuld in te lossen
dan bid en wens ik hem de
verlossing van Christus toe.
3.
Moderne Christus.
Maarten
wordt in het artikel van de Volkskrant een moderne Christus genoemd.
En waarom? Ik citeer: “De
voormalige kanker patiënt verbindt miljoenen Nederlanders met zijn
lijdensweg.”
Wonderlijk eigenlijk dat ons
seculier wordende land toch behoefte heeft aan een 'moderne'
Christus. Maarten heeft gezorgd voor deze verbinding. Maar het zal
tijdelijk zijn. De 'echte'
Christus zal voor een eeuwig durende verbinding zorgen.
Hoe
komt het dat hetgeen Maarten heeft gedaan zoveel lof oogst en hetgeen
Christus heeft gedaan niet? Of eigenlijk waarom aanvaarden mensen wel
deze martelgang van Maarten en niet de 'martelgang' van Christus? Ik
weet het niet. Maar ik ben diep dankbaar voor
wat Christus heeft gedaan.
4.
De reconstructie van
een welhaast bijbelse vertelling.
Ik
vind het een bijzondere uitdrukking om dit nieuws aan te kondigen.
En ook vind
ik de Bijbel een heel ander
verslag dan dit artikel uit de Volkskrant.
De
Bijbel is Het
Boek
wat geschreven is door
mensen die gedreven
werden door
de Geest van God. Het Oude Testament gaat met name over het volk
Israël en de beloofde Messias. Het Nieuwe Testament gaat over de
gelovigen, de eerstelingen uit het het volk Israël en de komst van
de Messias, Jezus Christus. Daar tussen in zijn zeven
brieven (dit
zijn de brieven aan Efeze, Filippenzen, Kolossenzen, 1 en 2 Timotheüs
en Titus) geschreven
door Paulus, gericht aan de hedendaagse gelovigen, die samen “Het
Lichaam van Christus” vormen. Het boek Openbaring gaat over met
name de toekomst van Israël.
De
Bijbel is geen gemakkelijk te
lezen boek, dit in tegenstelling van het artikel uit de Volkskrant.
En het is een boek wat een appel doet op mensen. Het is geen
vrijblijvend boek om te lezen. Het is Gods
roepstem aan de mensen die Hij zo lief heeft dat Hij Zijn enig
geboren Zoon heeft gegeven:
Johannes
3: 16
Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon
gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat,
maar eeuwig leven heeft.
Al met al hoop ik dat mensen die genezen zijn van een ziekte ook genezing zullen vinden voor hun schuldgevoelens.